Μιχάλης Καρχιμάκης: Η Κρήτη είναι το διαβατήριο μας στα πέρατα όλου του κόσμου

Ο Μιχάλης Καρχιμάκης, γέννημα της Σητείας, και  μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του με μεταπτυχιακό στην Περιφερειακή Ανάπτυξη από το Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Εξελέγη βουλευτής Λασιθίου με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1996 αλλά έχασε την έδρα στο Εκλογοδικείο, ενώ επανεξελέγη κανονικά στις εκλογές του 2000, 2004, 2007 και 2009. Το διάστημα 1993–1996 διετέλεσε ειδικός σύμβουλος του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, στην τελευταία του κυβέρνηση.

Έχει διατελέσει υπεύθυνος του Γραφείου Αλληλεγγύης του ΠΑΣΟΚ, ενώ ήταν και υπεύθυνος του Τομέα Τεκμηρίωσης, και αποκάλυψε πολλά σκάνδαλα των κυβερνήσεων Καραμανλή το 2004-2009.

Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη του 2009, με απόφαση του Πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου του ανετέθησαν τα καθήκοντα του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2010 προτάθηκε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γεώργιο Α. Παπανδρέου ως γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και εξελέγη με ποσοστό αποδοχής περίπου 82%.

Είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙΝΑΛ, πρώην Υπουργός και δραστηριοποιείται στην Δυτική Αθήνα.

Σήμερα, ανοίγει την καρδιά του στο Unique Creta, σε μια αλλιώτικη συνέντευξη-συζήτηση. Μιλά ο άνθρωπος Μιχάλης Καρχιμάκης, ο Μιχάλης Καρχιμάκης της Κρήτης.

Ξεκινήσατε από την όμορφη Σητεία και στη μετέπειτα πορεία σας ανοίξατε πανιά και φτάσατε πολύ ψηλά. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε λίγο για τα παιδικά σας χρόνια, αυτές τις άγνωστες πτυχές της ζωής σας για τους πολλούς.

Οι γονείς μου κατά κύριο λόγο καλλιεργούσαν ελαιόδεντρα, και οπωροκηπευτικά. Ο πατέρας μου, από μικρό, όταν δεν είχαμε σχολείο με ξυπνούσε 6 το πρωί και με έπαιρνε στα κτήματα. Πολλές φορές μάλιστα με έστελνε στα μπακάλικα να μαζέψω τα χρωστούμενα από την πώληση των κηπευτικών και μου έλεγαν οι μαγαζάτορες, πότε ότι τους σάπισαν, πότε ότι δεν πήγαιναν καλά. Εκείνον τον καιρό δεν είχαν να πληρώσουν. Έτσι γυρνούσα με άδειες τσέπες. Τα χάριζα όλα τα χρέη, δεν άντεχα να αισθάνομαι ότι δυσκολεύονται. Μετά μου φώναζε ο πατέρας μου με καλοσύνη και πειράζοντας με: “Μωρέ, εσύ είσαι για τα ορφανά!”.

Ο πατέρας μου ήταν στο ΕΑΜ, και είχε στιγματιστεί την περίοδο της δικτατορίας για τα πολιτικά του φρονήματα. Η αντίληψη που είχαν οι γονείς μου για την πολιτική, και θέλω να πιστεύω ότι μου τη μεταλαμπάδευσαν, είναι η πιο αγνή. Αυτή της προσφοράς στον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Θυμάμαι την αστυνομία να μας παρακολουθεί, να μπαίνει στο σπίτι και τον πατέρα μου να μου διηγείται, πώς σαν στέλεχος του ΕΑΜ διασυρόταν και προπηλακιζόταν από αυτούς. Εκείνη την περίοδο θεωρούσαν τους αριστερούς μιάσματα και τις ιδέες τους επικίνδυνες.

Μάλιστα αυτό είναι εμφανές και στην συμβουλή που άκουγα πιο συχνά από τα χείλη του πατέρα μου: «Διάβαζε να γίνεις άνθρωπος». Η φράση του αυτή ήταν ριζωμένη στην άποψη των κρατούντων, ότι “τα παιδιά των αριστερών δεν μπορούν να μάθουν γράμματα”.

Τα όνειρα του Μιχάλη Καρχιμάκη στην εφηβεία ήταν…

Το όραμα για αλλαγή και αλληλεγγύη που τότε , μας είχε συνεπάρει όλους. Το όνειρο να μοιραστούμε την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον,να γίνουμε δημιουργικοί και χρήσιμοι στους ανθρώπους, σε όλους όσους δυσκολευόταν. Αλλες όμως εποχές, άλλα οράματα , άλλα νεανικά συλλογικά όνειρα, με πολύ συναίσθημα και ενδιαφέρον.

 Ποιό σημείο της ζωής σας θεωρείτε κομβικό για εσάς;

Νομίζω ότι η στιγμή που καθόρισε την πορεία μου στην ζωή ήταν το καλοκαίρι του 93’. Αυτό ήταν το καλοκαίρι που ο Ανδρέας Παπανδρέου μου ζήτησε να συμμετέχω ως σύμβουλός του στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Νομίζω ότι είχα την μοναδική τύχη ο άνθρωπος που σημάδεψε την σύγχρονη ελληνική ιστορία, να είναι ο ίδιος που  προσωπικά σημάδεψε την ζωή μου.

Aν γυρνούσατε το χρόνο πίσω πάλι θα διαλέγατε το δρόμο της πολιτικής ή κάτι άλλο;

Νομίζω ότι πρέπει να ορίσουμε την έννοια της πολιτικής. Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα είναι υποχρέωση και λειτούργημα. Αν το εννοούμε λοιπόν με την έννοια της εκλογής, ήδη το έχω κάνει, δεν είμαι εκλεγμένος είμαι εργαζόμενος. Αν όμως ορίσουμε την πολιτική, ως την ενασχόληση με τα κοινά τότε κανένας δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί τον δρόμο της πολιτικής. Αξίζει να θυμόμαστε ότι η λέξη ιδιώτης στην αρχαία Αθήνα ήταν προσβολή απέναντι σε εκείνους που δεν νοιάζονταν για τον δημόσιο βίο. Αιώνες αργότερα, ο Ιταλός φιλόσοφος Αντόνιο Γκράμσι έγραφε «Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου.

Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι δειλία, δεν είναι ζωή.». Όταν ο Γκράμσι μιλάει για ένταξη προφανώς δεν εννοεί κομματική αλλά πολιτική. Έτσι λοιπόν και εγώ θεωρώ ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι να παίρνεις θέση στα μεγάλα διλήμματα της εποχής, και να διαλέγεις ιδεολογικά και πολιτικά στρατόπεδα. Ο κόσμος πάντα αλλάζει και αν δεν συμμετέχεις στην διαδικασία που τον αλλάζει κάποιος θα εκμεταλλευτεί την σιωπή σου και θα τον αλλάξει για σένα χωρίς εσένα, και πιθανότατα εις βάρος σου.

Μέσα από την πορεία σας γνωρίσατε πάρα πολύ κόσμο. Απλούς ανθρώπους, αλλά και ανθρώπους που κατείχαν υψηλές και σημαντικές θέσεις. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος ή άνθρωποι που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή σας;

Ο πατέρας μου πάνω απ’ όλους, ο πολιτικός μηχανικός Γιώργος Νικολαΐδης από τη Σητεία, ο αγρότης Νίκος Χαραλαμπάκης από την Ιεράπετρα, ο έμπορος Γιώργος Δερμιτζάκης από τη Σητεία, ο δάσκαλος Νίκος Γαρεφαλάκης από τη Σητεία, ο Μανώλης Γερακάκης από το Οροπέδιο, ο Γιώργος ο Αλεξομανωλάκης και ο π. βουλευτής και υπουργός Μανώλης Χατζηνάκης.

Αλλά πάνω απ’ όλα και όλους και τότε και  στη συνέχεια, οι χιλιάδες των ανθρώπων και των στελεχών που με εμπιστεύτηκαν για να τους υπηρετήσω με τον σεβασμό που αναλογούσε και ως Βουλευτής και από όποιο αξίωμα κι αν πέρασα στην διαδρομή μου, κάτι που συνεχίζω ακόμα και σήμερα όπου κι αν βρεθώ .

Από τη χώρα μας λείπουν πολλά. Εσείς προσωπικά πως θα θέλατε να είναι η Ελλάδα σήμερα;

Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που δεν θα σκοτώνει τα παιδιά της, τα παιδιά μας. Μια Ελλάδα που οι νέοι θα μπορούν όχι απλά να επιβιώνουν αλλά να ζουν ευτυχισμένοι και παραγωγικοί. Ονειρεύομαι μια Ελλάδα πρωταγωνιστή στην μάχη του αιώνα που είναι η κλιματική αλλαγή. Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που θα είναι πρότυπο οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης. Επομένως, επιθυμώ ένα κράτος που θα επενδύει στην έρευνα και την καινοτομία και όχι στην ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων. Τα κονδύλια στην έρευνα και την επιχειρηματική καινοτομία είναι επένδυση στο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας, τον Ελληνικό νου και δίνει τα εργαλεία σε κάθε νέο να πραγματοποιήσει τα όνειρα του αυξάνοντας τον «κοινωνικό πλούτο» στην πορεία. Αντίθετα η ενίσχυση των μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων επωφελή μονάχα τους κληρονόμους των εταιρειών αυτών. Επιθυμώ ένα ελληνικό κράτος που θα επενδύει στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και την πράσινη ανάπτυξη. Επιθυμώ να δω ένα θεσμικό πλαίσιο που θα φορολογεί τον μεγάλο πλούτο, θα χτυπάει την διαφθορά και θα αναδιανέμει προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, προσφέροντας εγγυήσεις στο κοινωνικό σύνολο με δωρεάν υγεία, παιδεία και προστασία της πρώτης κατοικίας. Το τελευταίο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ σε μεγάλο βαθμό το πετύχαν, οι κυβερνήσεις της Δεξιάς και ειδικά η τωρινή ήρθαν να τα ξηλώσουν.

Θα θέλαμε απευθυνόμενος στους αναγνώστες μας να στείλετε ένα μήνυμα όχι σαν Μιχάλης Καρχιμάκης πολιτικός, αλλά σαν Μιχάλης Καρχιμάκης Κρητικός και τι σημαίνει για εσάς η Κρήτη.

Η Κρήτη είναι η μήτρα που μας γέννησε μας ανέθρεψε,μας ανέδειξε, μας τίμησε μας έκανε να ειμαστε υπερήφανοι για την προέλευση μας. Η Κρήτη είναι το φωτοστέφανο που μας ακολουθεί , όπου κι αν βρεθούμε ότι κι αν κάνουμε. Η Κρήτη είναι το όνειρο μας, το συναίσθημα μας, το διαβατήριο μας στα πέρατα όλου του κόσμου.

Για την Κρήτη ότι κι αν πεις πάλι δεν φτάνει, είναι όλα. Της οφείλουμε για όλες τις διακρίσεις που μας προίκισε.

Ελένη Δ. Μπουχαλάκη

Προηγούμενο άρθροΚυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο ΒΟΑΚ
Επόμενο άρθροΤο Platinum Award στα φετινά Tourism Awards για τον Οργανισμό Λιμένος Ηρακλείου