Ο Νίκος Γωνιανάκης γεννήθηκε στον Κρουσώνα Μαλεβιζίου.
Ήξερε από παιδί ότι θα γίνει λυράρης γιατί αυτό ήθελε και ονειρευόταν. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα παιδικά του χρόνια, ανέβαινε στο βουνό και προσπαθούσε ακούγοντας τον εαυτό του μέσα από τον αντίλαλο του ανοικτού χώρου να μάθει λύρα, καθώς επίσης παρακαλούσε τον άγιο στο μικρό ξωκλήσι του βουνού να τον βοηθήσει να γίνει καλός λυράρης κι εκείνος θα του πηγαίνει διαρκώς λαμπάδες.
Ο Νίκος Γωνιανάκης τα κατάφερε και αυτό το αποδεικνύουν οι θαμώνες του, που σε κάθε εμφάνισή του κατακλύζουν το χώρο για να τον ακούσουν.
Ο ίδιος χαρακτηριστικά λέει: “Πάνω απ’ όλα αγαπώ και σέβομαι αυτό που κάνω. Προσέχω τη δουλειά μου με κύριο γνώμονα να μη ξεφεύγεω από τις ρίζες. Η ψυχή μου και η λύρα γίνονται ένα πάνω στο πάλκο και πιστεύω ότι ο κόσμος από κάτω τη συλλαμβάνει τούτη την ένωση, καταλαβαίνει ότι είμαι αληθινός και οτιδήποτε είναι αληθινό ή μικρό είναι ή μεγάλο, αγαπιέται. Το ότι μπορώ και διασκεδάζω τον κόσμο μου δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση”.
Με πληροφορίες από την προσωπική σελίδα του καλλιτέχνη
